به گزارش پیام نورنا (PNUNA.COM) : مهر – به رسم هرساله که در ماه مبارک رمضان نماینده تشکل های دانشجویی میهمان رهبر انقلاب هستند، امسال نیز حسینیه امام خمینی (ره) شاهد این حضور پرشور بود. در این دیدار محمد آهنگران مسئول قرارگاه علمدار، به نمایندگی از گروههای جهادی دانشجویی به بیان نظرات و سخنرانی پرداخت.

متن صحبت های وی به شرح زیر است :

«بسم الله الرحمن الرحیم

فضل الله المجاهدین علی القاعدین اجرا عظیما

 هر گاه از جهاد سخن به میان می آید آنچه بیشتر جلوه می کند جوانانی هستند که همانند چمران، با تعهد به اسلام ناب، نام و نان و مقام و عنوان‌های دنیای دون را رها می‌کنند و در پی انجام تکلیف می روند حتی اگر آنجا دوردست ترین نقطه محروم باشد.

اگرچه امروز در عصری به سر می بریم که شهادت چون معبری تنگ و صعب العبور است، اما آنها که در سر سودای اجر عظیم دارند، از پای نمی نشینند و باب دیگری برای جهاد می جویند و قدم در راه خدمت به محرومان و مستضعفانی می گذارند که ولی نعمتان این انقلابند.

همان‌ها که امام راحل عظیم الشأنمان، خدمتگزاری شان را افتخار خود می دانست و این گونه به فرزندان انقلابی اش شاه کلید بقای انقلاب اسلامی را نشان می داد. کلیدی که در پی چشم دوختن به شرق و غرب، در آرزوی تحقق توسعه سیاسی و اقتصادی گم شد و توسعه لیبرال محدود به مناطقی خاص و محصور به عاریت گرفتن ظواهر زندگی غربی گشت.

ترکیب نامتناسب و توسعه نامتوازن و غفلت از گسترش یافتن همه جانبه پیشرفت، موجبات به وجود آمدن مناطق محروم و مستضعف در کشور را فراهم کرده است که متاسفانه با آرمان‌های بلند انقلاب اسلامی هم خوانی ندارد.

تمدن نوین اسلامی که ریشه در عمق تاریخ اسلام دارد و تحقق آن هدف غایی انقلاب اسلامی است، پیشرفتی همه جانبه و عمیق را می طلبد، که از سویی فواید و مزایای آن به همه مناطق کشور برسد و از سوی دیگر همه این مناطق چه شهری و چه روستایی بتوانند در آن نقش آفرین باشند.

مسأله مناطق محروم و به ویژه روستاهای محروم که دغدغه اصلی جهادگران است، باید در این بستر تحلیل شود و برای رفع آن اقدامات و برنامه ریزی های اساسی صورت گیرد.

نگاهی به گذشته نشان می دهد محرومیت و روستا واژه هایی توأمان نیستند و روستا ذاتاً منطقه ای محروم نیست که باید رهایش کرد تا معضلات آن به طور طبیعی حل شود. روستا در گذشته به صورت یک واحد خودکفا علاوه بر تأمین مایحتاج خود، نیازهای شهر را در زمینه های مختلف پاسخگو بوده است اما این وضعیت با شرایط امروزین اغلب روستاها قابل مقایسه نیست، چرا که بسیاری از آنها امروز تبدیل به مصرف کننده ای وابسته به شهر و فاقد امکانات اولیه زندگی شده اند و ماندن در آنها جز برای مدتی کوتاه جهت تفریح و استراحت، منطقی نیست.

برای رفع این معضل و تبدیل روستا به عنصری فعال و پویا در مسیر پیشرفت کشور، باید در دو عرصه اقتصاد و فرهنگ اقداماتی صورت گیرد. در عرصه اقتصادی که از قضا چندی است مورد توجه فرزندان جهادیتان قرار گرفته و موجب گشته که عزم خود را بر احیای مجدد روستاها جزم کنند.

 در نخستین گام اقدام به ارائه آموزشهای علمی مهارتی، کارآفرینی و تقویت کسب و کار روستایی شده است. انجام این گونه فعالیت ها در برخی موارد به حمد ا… چنان موفقیت آمیز بود که مهاجرت معکوس به روستا را در پی داشت.

در جهت تکمیل چرخه اقتصادی، به مقوله توزیع نیز توجه شد. با اقداماتی نظیر استفاده از ابزارهای جدید و راه اندازی فروشگاه هایی در فضای مجازی برای فروش محصولات تولید شده در روستا.

و اما در حوزه مهم و حیاتی فرهنگ، باید دو فعالیت اساسی را مورد توجه قرار داد. نخست: تقویت روحیه کار و تلاش و زدودن آثار فرهنگ راحت طلبی از اذهان مردم و دوم: تقویت حیات فرهنگی روستا از طریق توانمندسازی روستاییان نخبه؛ با این هدف که روستایی بودن و زندگی در روستا بار ارزشی مثبت پیدا کند و روستاییان به هویت روستایی خود افتخار کنند.

اقتصاد و فرهنگ در روستا ملازم یکدیگر هستند. چنانچه اقدامات عرصه اقتصادی به ثمر برسند فعالیت در عرصه فرهنگی نیز با سهولت بیشتری انجام می شود و به ثمربخش بودن آن بیشتر می توان امید داشت. هنگامیکه روستا از نظر اقتصادی پویا باشد، آبادانی در پی آن ایجاد خواهد شد؛ روستایی به موطن خود احساس تعلق خواهد کرد و به جای عزیمت به حاشیه شهرهای بزرگ و زندگی مشقت بار و گرفتار شدن به انواع آسیبهای اجتماعی، ماندن در روستا را ترجیح خواهد داد.

تحصیل کردگان روستایی نیز، سرزمین آبا و اجدادی را برای خدمت کردن انتخاب و توان خود را صرف آبادانی آن خواهند کرد.

آنچه به محضر مبارکتان تقدیم شد گزیده ای از اقداماتی بود که جهادگران در سطح خرد و با اتکا به توان و ظرفیت‌های خود انجام داده اند. اما پیشرفت همه جانبه و فراگیر در کشور، نیاز به اتخاذ رویکرد احیای روستا در سطح کلان و تقویت نیروهایی دارد که به احیا و پویایی مجدد روستاهای کشور اهتمام دارند.

یکی از نیازهای اساسی در این زمینه وجود سند بالادستی و نقشه راهی جامع برای پیشرفت روستا در افق کلان جمهوری اسلامی ایران است. سندی که با نگاهی نظام مند، همه نقاط ضعف و قوت موجود در روستا را مورد توجه قرار داده و برای پیشرفت همه جانبه آن برنامه داشته باشد.

همچنین ایجاد سازمانی پویا با بدنه اجتماعی و مدیرانی جهادی که متولی امور روستا باشد و همه ظرفیت‌ها و مجموعه های فعال در روستا را جهت احیا، و هویت بخشی زندگی روستایی به کار گیرد.

گروه‌های جهادی به عنوان مجموعه ای خودجوش، مردمی و انقلابی از جمله بهترین بسترها برای تحقق پیشرفت روستا به شمار می روند. مزیت هایی مانند تقدس مفهوم جهاد، داوطلبانه بودن فعالیت‌ها و انعطاف ساختاری موجود در آنها، توان جذب اقشار و افراد با تخصصهای مختلف را فراهم کرده است.

خوشبختانه امروز بسیاری از دانشجویان و فارغ التحصیلان رشته های مختلف در سراسر کشور به شوق خدمت خالصانه به هم وطنانشان، جذب گروههای جهادی در اقصی نقاط کشور می شوند و ما باور داریم که با استفاده از این نیروی جوان و سرشار از انگیزه انقلابی، می توان به اهدافی دست یافت که سالیان سال چشم انتظار تحقق آنها بوده ایم.

 در سالهای نخست پیروزی انقلاب اتکا به نیروی جوانان انقلابی با روحیه جهادی موجب ارائه خدمات بی سابقه ای به روستاها شد، امروز نیز تنها مکملی که باید به نیروی عظیم جهادگران افزوده شود، باور توان آنها و بسترسازی برای فعالیتهایشان است.

آقا جان!

از میان بیشمارجهادگرانی که به شوق اطاعت امرتان، خدمت به ولی نعمتان انقلاب را بر خود فرض دانسته و با آرمان رفع محرومیت در ایران اسلامی وارد میدان سازندگی شده اند، جمعی نیز با پیدایش ضرورت مبارزه رویاروی با دشمن تکفیری، سلاح به دست گرفته و قدم در راه صعب و خونین دفاع از حریم ملکوتی اهل بیت نهاده و شربت شهادت نوشیده اند. و ما امروز به نمایندگی از همه آن عزیزان، خالصانه و صادقانه خدمتتان عرضه می داریم:

فرزندان جهادیتان که امروز در اقصی نقاط جهان اسلام دنبال کننده الگوی جاوید جهادالبنا هستند، در هر عرصه دیگری هم که نیاز به حضور باشد با تمام وجود وارد عمل شده و تا آخرین قطرۀ خون پای عهدی که با علمدار انقلابی شان بسته اند، می مانند.»